انکار کردی...ادعا داشتی

 

.................. طعم "عشقت"را چشیدم....

 

مزه "کشک"میداد!!

 

 

کوچه ها را بلد شدم

...رنگهای چراغ راهنما را جدول ضرب را...

دیگر در راه هیچ مدرسه ای گم نمیشوم....

اما گاهی میان آدمها گم میشوم....

.من.........من....من آدمها رابلد نیستم....

چه فرقی می کند

آن سوی دنیا باشم یا فقط چند کوچه آن طرف تر…؟!

پای عشق که در میان باشد

دلتنگی دمار آدم را در می آورد

خدایا!!!!!!!!!!!!!!
این بند دل آدم کجاست؟؟؟؟؟؟؟؟
که گاهی با
یک اسم
یا حضور یک نفر
و یا با یک لبخند “پاره” میشود…

رخ به رخ که شدیم. . .

مَــــــــــــــــــــن مـــــــات شدم. . .

امـــا تـــــــــو. . . .

چو پادشاهی که از این فتــــــح ها زیاد دیده. . . .

بی اهّمـــیت رد شدی. . . .

من ارگ بم خشت به خشتم متلاشی...

تونقش جهان هروجبت ترمه وکاشی...

این طاول وتبخال و دهان سوختگی ها ...

از آه زیاد است نه ازخوردن آشی...

یکبارشده برجگرم زخم نکاری؟...

یکبارشده روی لبم بغض نپاشی؟...

هربار دلم رفت ونگاهی به تو کردم...

برگونه ی سرخابی ات افتاد خراشی...

از شوق هم آغوشی واز حسرت دیدار ...

باید بمیرم چه باشی چه نباشی..

 

خواستم از پشت دستم را روی

چشمانش بگذارم...اما ترسیدم

از شنیدن...اسم هایی که برزبان بیاورد...